Dag 1 – Van Breda naar Namen

Met een rugzak die zwaarder leek dan mijn toekomstplannen en een stevige koffie stapte ik op de trein in Breda. Mijn moeder zwaaide me uit alsof ik op wereldreis ging, terwijl ik gewoon naar Brussel-Noord moest. Daar overstappen, en hop, op weg naar Namen.

De trein zat ramvol. Mijn plek? De grond. Tussen de voeten en rugzakken, maar hé, na 2,5 uur zat ik wél in Namen. Buiten het station nog even interessant doen alsof ik wist waar ik heen moest, maar uiteindelijk toch vooral rondjes gelopen. Uiteindelijk een pokébowl gescoord – heerlijk, duur, maar ach, vakantie.

Na een snelle Spar-stop strompelde ik naar het hostel. Douchen, bed in, klaar. Nog een praatje gemaakt met een Amerikaan die Europa op de fiets doet (dat klinkt stoerder dan het is: hij was vooral moe). Daarna knock-out, behalve een paar keer wakker worden door de hitte. Conclusie: dag 1 gehaald.

Dag 2 – Dinant en verdwalen in stijl

Het bed lag heerlijk, maar ja, de plicht roept. Ontbijtje, tas inpakken en de trein naar Dinant. Eerst nog even de wc getest op het station – hoort erbij.

De route zag er makkelijk uit. Totdat mijn navigatie besloot dat ik door een pad moest dat helemaal niet bestond. Resultaat: sokken wisselen, puffen, zweten, klimmen en uiteindelijk een flinke improvisatie door het bos. Ik kwam uit bij een drukke weg, maar gelukkig ook bij een bushalte. Nieuwe strategie: bus pakken naar Beauraing.

Daar trakteerde ik mezelf op een crêpe met banaan, ijs en slagroom. Omdat ik het waard was. Mijn hotel bleek eigenlijk iemands huis te zijn. Eerst een beetje eng (sleutels in de brievenbus, donker trappenhuis), maar uiteindelijk top: bad, dakterras en een supervriendelijke host. Avondeten? Pasta carbonara – perfect. Dag 2: geslaagd.

Dag 3 – Hallo Frankrijk

Mijn oordopjes gaven er de brui aan. Top. Gelukkig had ik koffie en broodjes bij het ontbijt, dus ik kon toch met een goed humeur op pad. Richting Givet!

De eerste kilometers waren meteen klimmen. Het was heet, ik zweette, en ja hoor, nog maar eens sokken wisselen. Bij de Belgisch-Franse grens voelde ik me even trots… tot mijn benen zeiden: “nee”. Dus besloot ik voor de laatste 3 kilometer een taxi te regelen. Probleem: mijn Frans is beperkt tot “bonjour” en “baguette”. Na veel gestuntel vond ik een reisbureau dat me redde. Taxi geregeld – halleluja!

In Givet ontdekte ik de hypermarché. Die winkels zijn zó groot, dat wij in Nederland alleen maar zouden zeggen: “doe effe normaal.” Nieuwe oordopjes gekocht, lekkere lunch gemaakt en daarna mijn hotel in. Blaren behandeld als een volleerd EHBO’er en nog een vreemd gesprek gehad via Google Translate met een nog vreemdere man. Maar ach, dat hoort erbij. Dag 3: Frankrijk bereikt!

Dag 4 – Rustdag

Na drie dagen strompelen besloot ik dat mijn spieren recht hadden op vakantie. Rustdag dus. Ontbijt om 9 uur, daarna vooral: liggen, muziek luisteren, en routeplannen. Dat laatste was nodig, want natuurlijk was de camping die ik had uitgezocht inmiddels opgeheven. Typisch.

Het werd dus schuiven met plannen, maar mijn benen waren me dankbaar dat ik een dag niet door bossen en bergen hoefde te sjouwen. Dag 4: opgeladen voor het volgende avontuur.